It's more fun in the Philippines!

Wij zijn aangekomen in het land van de bountystrandjes, trycicles, jeepney’s, kerken en vele fastfoodrestaurants. De Filippijnen! Nadat we op het vliegtuig gestapt zijn in de prachtige stad van Singapore, kwamen we aan in de ranzige stad Cebu City. De 2e grootste stad na de hoofdstad Manilla. We waren licht geschokt van deze stad, misschien wel omdat we vanuit een van de schoonste steden ter wereld kwamen, maar nu we er op terugkijken is het niet minder erg. Gewoon echt vies. We werden de dag na aankomst met onze wandeling door de stad geconfronteerd met heel veel mensen en ook vooral kinderen die op straat leven en om geld vragen, vervuilde en overvolle straten waar het verkeer al toeterend doorheen scheurt. Gelukkig waren we hier dan ook maar één volle dag waardoor we hierna snel op de boot konden naar het eiland Bohol.

We gingen met de ferry van Cebu City naar Tagbilaran (de enigste stad op Bohol) waar we 3 nachten verbleven. Tot onze grote opluchting bleek niet elke stad zoals Cebu City te zijn en hadden we een kamer met prachtig uitzicht op een azuurblauwe zee. Bohol is in 2013 zwaar getroffen door een aardbeving waardoor er diverse kerken, huizen etc. zijn ingestort. Dit maakte wel indruk op ons als we weer langs een ingestort kerk reden.
We hoorden dat je op dit eiland dolfijnen en walvissen kon spotten en wilden ons geluk op de proef stellen om de walvissen te spotten. Gezien de tours allemaal veel te duur zijn, hadden we een trycicle aangehouden om ons naar Baclayon te brengen (een klein havendorpje). In deze trycicle zat Frederick, een vriendelijke en leuke filipino die we vervolgens elke keer op belden als we met de trycicle erop uit wilden. Eenmaal aangekomen bij de haven werden we aangesproken door een man met een klein bootje die ons wel op dolfijnen- en walvissen ’jacht’ wilde nemen. We konden ook daar ook gaan snorkelen en lunchen bij het kleine eilandje Pamilacan. Dit betekende voor ons en Frederik een vroege start de volgende dag want we vertrokken al om 05.30. Met het zand in de ogen kwamen we vervolgens aan bij de haven. We zagen de zon langzaam opkomen wat voor prachtige plaatjes heeft gezorgd. Al met al een goede start van de dag. Na 2,5 uur op de boot, zoeken naar dolfijnen en walvissen was het ons niet gelukt er een te spotten. Op de terugweg wellicht meer geluk zei de kapitein. We gingen vervolgens Pamilacan verkennen en snorkelen. Wat een fakkin vet eiland. Zoals je de Filippijnen in brochures ziet, was het daar ook echt. Weinig tot geen toeristen, witte stranden en alle kleuren blauw in de oceaan die je maar kunt bedenken. We gingen vervolgens snorkelen. Sjonge jonge jonge wat een koraal en levendigheid onderwater. We hebben al in Egypte, Cuba, Indonesië en zelfs The Great Barrier Reef gesnorkeld, maar dit was toch wel het mooiste tot nu toe. In een woord ‘geweldig’. Van al dat gesnorkel krijg je honger en vooral dorst, dus was het tijd voor de lunch. Vervolgens nog even rond het eiland gelopen en nog maar een keer gaan snorkelen voordat we doorgaan met ronde 2 om dolfijnen en walvissen te gaan spotten. De zee was beduidend ruwer op de terugweg, waardoor het spotten nog lastiger ging maar na 30 minuten zagen we toch echt diverse dolfijnen uit de golven springen. Een mooie afsluiter van dit geweldige tripje naar dit eiland! Voordat we gingen eten, wilden we nog even snel naar de supermarkt gaan. Om precies 18.00 uur werd het ineens muisstil en stopte iedereen met boodschappen doen. We keken elkaar wat raar aan en er volgde een kort gebed door de luidsprekers van de supermarkt, waarna iedereen weer verder kon winkelen. Wat helemaal grappig was, was dat Peter en Mieke (die we ook al in Beijing hadden getroffen) ook in Tagbilaran waren op hetzelfde moment. We hadden een leuk restaurant gevonden waar we een gezellige avond hebben gehad samen.

De dag erna wilden we niet opgepropt in een tricycle gaan zitten voor de langere afstanden en hebben daarom maar gekozen voor een luxe taxitocht. Eerst zijn we naar de Tarsiers gaan kijken. Deze hebben we bezocht in een opvang waar ze eigenlijk in het semiwild leven. Het zijn de kleinste primaten op de wereld en zijn te schattig. Ze hebben grote ogen omdat ze nachtdieren zijn en eten voornamelijk kleine insecten. Omdat de ogen zo groot zijn kunnen ze deze niet bewegen maar kunnen ze hun hoofd 180 graden draaien. Tarsiers komen alleen maar op Bohol voor. Daarna zijn we naar de bekende Chocolate Hills geweest. Dit zijn vele ronde ‘bergen/heuvels’ die in het droogseizoen bruin worden, vandaar chocolate. De aardbeving heeft ook de uitkijkpost over de Chocolate Hills aangetast die voor een gedeelte was ingestort. Gelukkig niet helemaal dus hadden we nog een uitzicht over de Hills. Het regende van te voren waardoor de heuvels mooi vanuit de mist zichtbaar werden. Vervolgens zijn we naar een tweede Tarsier opvang geweest omdat we deze geweldige dieren graag nog een keer wilden zien. Ook hebben we nog een korte stop gedaan bij een vlinderparadijs.
Doordat we de ferry terug naar Cebu later op de dag geboekt hadden, hadden we nog ¾ dag om lekker rond te crossen op de scooter. We zijn eerst naar Panglao Eiland gereden. Een leuke route maar de eindbestemming Panglao was ons te toeristisch en zijn blij dat we hier niet zijn verbleven. Vervolgens zijn we vanuit Tagbilaran zover de tijd ons toeliet naar het oosten gereden. Een prachtige route langs de kust door rijstvelden en leuke dorpjes. Jammer genoeg moesten we terug voor de ferry richting Cebu. Hier bleven we gelukkig maar 1 nacht om vervolgens te vliegen naar Legaspi.

Vanuit Legaspi zijn we direct doorgegaan naar Donsol. Hier hebben we ingecheckt in een luxe resort waar we uitzicht hadden op het zwembad en de oceaan. Wat wil je nog meer?! Donsol staat bekend om de walvishaaien die er in de baai voorkomen. Deze reuzen van de oceaan gingen we de dag na aankomst met een privébootje zoeken. Na even zoeken was er dan toch echt een gespot. Snel de snorkelset aan en het water in. Als een vrachtwagen zwom dit prachtige beest onder ons door. Het heldere water en de zon scheen mooi op de bovenkant van de walvishaai. SUPER! Jammer genoeg had Karin dit niet helemaal kunnen zien waardoor we besloten de volgende dag gewoon nog een keer te gaan. Na de eerste keer walvishaai spotten zijn we ’s avonds met een Engels koppel op firefly watching tour geweest. Ja je leest het goed, vuurvliegjes kijken. Kan natuurlijk niet op tegen een walvishaai, maar tot onze verbazing was dit echt super cool. Iedereen raadt het ook aan. Het lijkt echt net iets uit een science fiction film. Duizenden vliegjes lijken wel als één organisme te bewegen in de bomen. We hadden tijdens deze tour ook extra geluk met een prachtige sterrenhemel. Met hetzelfde Engelse koppel hebben we de dag erna een boot gedeeld om nogmaals walvishaaien te spotten. Voor hun was het ook al de 2e keer. Dit keer kwamen ze sneller opdagen en Karin ging als een speer het water in. Als ze haar armen had gestrekt, had ze de walvishaai waarschijnlijk kunnen aanraken, zo dichtbij zwom het dier. Wat een prachtige ervaring! De dag erna hadden we 2 overnachtingen in Legaspi voordat we verder vlogen naar Manilla. Eenmaal aangekomen in onze Bed & Breakfast hadden we al snel besloten om met een quad de Mayon vulkaan op te rijden. De Mayon vulkaan is een grote en prachtige vulkaan die zeer actief is. Het heeft bijna een perfecte kegelvorm. In 2013 zijn er zelfs nog 5 mensen omgekomen bij een trekking. Daarom hebben we maar besloten hier geen trekking te doen;) We begonnen onze quad tocht in Legaspi waarbij we onderweg door prachtige afgelegen dorpjes, jungle en diepe beken reden. Palmbomen en rotsen stonden op de heenweg nogal vaak in de weg bij Karin waarbij onze gids te hulp moest schieten. Onze eindbestemming was een groot gestold lava veld. Deze lavastenen zijn overblijfselen van de immense uitbarsting in 1978 waar je een mooi uitzicht op de vulkaan zelf hebt. De terugweg ging vlekkeloos bij Karin waardoor we lekker konden doorrijden. Het was ook maar goed dat we direct na aankomst deze quad tocht gedaan hadden want de volgende dag regende het ’s middags pijpenstelen. We zijn ’s ochtends naar de Cagsawa ruïne en naar de Ligñon hill geweest waarbij je een mooi uitzicht over de stad Legaspi en de Mayon vulkaan had.

De vlucht na Manilla de volgende dag ging prima. We kwamen vroeg aan en hadden dus tijd genoeg om de stad te verkennen. Onze eerste plaats van bestemming waren de stadsmuren Intramuros met een oud fort en kathedraal in dit oude stadsgedeelte van Manilla. Wat deze dag echt bijzonder maakte was het bezoek aan de Chinese Cementary. Hier liggen de rijkste chinezen van Manilla begraven. Je kunt het beter een dorp noemen want het zijn geen grafstenen of urnen maar complete huizen. Elke straat heeft zijn eigen straatnaam met bordje, de huizen hebben bijna allemaal een eigen wc, stroomaansluiting, soms een keukentje, sommige hebben 2 verdiepingen met een balkon, sommige hebben een brievenbus en er heeft er zelfs één een zwembad. Ja je leest het goed, een zwembad. De gemiddelde prijs van grond is 900.000 pesos (15.000 euro). De duurste die er staat is 13.000.000 pesos kaal (216.600 euro). De mooiste was van een overleden eigenaresse van Starbucks waarvoor haar familie haar huisje (graftombe) modern had gemaakt met parasolletjes buiten en waarbij de binnenkant eruit zag als een Starbucks café.
Deze begraafplaats geeft goed het grote verschil tussen arm en rijk aan in de Filippijnen. De krottenwijk die aan de rand van de begraafplaats ligt, kijkt uit over deze begraafplaats. Deze mensen zien dus elke dag een huis dat groter, beter en 100x duurder is dan hun krotje en waar dan ook nog een overleden iemand in ligt en niet gebruikt wordt. Nu vragen jullie je natuurlijk af waarom dit zo over de top wordt gedaan?! Nou, enerzijds voor status en anderzijds voor het feest wat elk jaar op 1 november gehouden wordt. De familie van de overledenen houden met de familie een groot feest bij het huisje van hun familielid. Heel bizar om te zien allemaal. De dag erna hebben we maar een lekkere rustdag genomen voordat we weer het vliegtuig instapten om van Manilla naar Puerto Princesa op het eiland Palawan te gaan.

Eenmaal aangekomen konden we direct de minivan in voor de 5 uur durende rit naar het noorden van het eiland. De eindbestemming was El Nido, een klein dorpje dat de opstapplaats is voor de vele eilandhoppings die je er kunt doen. In de archipel die net uit de kust van El Nido ligt, zijn talloze kalksteen eilanden met prachtige stranden, palmbomen en een azuurblauwe zee. Je ziet deze plaatjes normaal gesproken alleen op postkaarten en reclames. Werkelijk prachtig! De eerste dag hebben we lekker op het strand gelegen met een mooi uitzicht. ’s Avonds gingen we opzoek naar een restaurant waar we van een mooie zonsondergang konden genieten. Dag twee hebben we een eilandhopping tour gedaan waarbij we langs diverse eilanden kwamen en konden zwemmen in lagoons. Ook hebben we hier gesnorkeld. We wilden eigenlijk 2 dagen een eilandtour gaan doen, maar hadden besloten om onze laatste dag een kano te huren en naar een verlaten eiland en strand te kanoën. Na 1 uur peddelen vonden we een mooi strand waar we de hele dag gelegen hebben. Helaas moesten we op het einde van de dag weer terug. We hadden nog 2 nachten op Palawan welke we in de hoofdstad Puerto Princesa hebben doorgebracht. Hier zijn we met een bootje door Honda Bay gevaren. De tour stelde in vergelijking met El Nido niet zoveel voor en was voor ons wat te toeristisch (helaas waren we hier op een zondag waardoor er vele Filippijnen hetzelfde idee als wij hadden) maar gelukkig waren en 3 Amerikanen uit LA waarmee we de hele dag vele biertjes op het strand gedronken hebben. Verder was er een cameraploeg in opdracht van de Filippijnse overheid die foto’s maakten voor hun website en magazine. Hiervoor moest Karin ook even poseren bij een palmboom met een grote hoed en een kokosnoot in haar hand. Ze zouden de foto’s nog opsturen, dus ik ben benieuwd. Het werd toch nog een vette dag met een ‘afterparty’ bij ons hotel. Alleen had Nard misschien wat te diep in het glaasje gekeken;) Toch zat er nog een donker randje aan deze leuke dag. Bij terugkomst in de haven van Puerto Princesa werden we geconfronteerd met iets wat we normaal gesproken alleen op televisie zien. Op tv is het al verschrikkelijk maar in real life is het echt niet te bevatten. We waren er flink van aangeslagen. 20 politiemannen hadden een boot aangehouden welke aan het stropen geweest waren op zee en wel meer dan 50 haaien hadden gevangen. De vinnen waren er al afgesneden toen ze een voor een op de kant werden getrokken. Werkelijk walgelijk en schokkend om te zien, bah. En dat alleen voor de haaienvinnensoep..
We vlogen de dag erna terug naar Manilla waar we nog een nachtje verblijven voordat we verder vliegen naar de volgende bestemming; Zuid-Korea! Hier zullen we 2 weken verblijven voor we vliegen naar onze laatste reisbestemming Thailand. Op 30 april landen we op Nederlandse bodem, dus nu eerst nog even flink genieten van onze laatste maand backpacken!

Allemaal bedankt voor het lezen en tot snel!

Gr,

Karin en Nard