Bloesemend Zuid-Korea
17 April 2014 | Zuid-Korea, Busan
Rust gunnen we ons zelf niet deze twee weken, dus de volgende dag werden we gewekt door de wekker om 05.00 uur. Geloof het of niet, maar TH had zelfs alweer ontbijt voor ons gemaakt en bracht ons al om 05.45 naar de metro. Je moet er wat voor over hebben om het populairste en mooiste natuurpark van Zuid-Korea te bezichtigen. We konden even bijkomen in de bus die om 07.00 vertrok richting Sokcho. Sokcho is een slaperig kustplaatsje in het noord-oosten van Zuid-Korea. Na precies 2 uur en 40 minuten kwamen we aan waarna we de lokale bus richting het park namen. We dachten dat we in een dejavu waren beland want het was mistig en de wolken hingen laag. We keken elkaar aan en dachten “niet weer een herhaling van de Blue Mountains”. Uiteindelijk toch maar een kaartje gekocht voor de kabelbaan omhoog naar de berg. Hier zagen we tot onze spijt niks van het uizicht. Na wat rondgelopen te hebben besloten we terug te gaan, MAAR TOEN, klaarde het ineens plotseling op. We stapten net op tijd uit het liftje terug omlaag en gingen terug om onze wandeling over de bergtoppen te hervatten. De eindbestemming van de korte wandeling was werkelijk prachtig! We zagen toen pas hoe hoog we wel niet zaten en zagen de bergen langzaam uit de wolken te voorschijn komen. Het was meteen duidelijk waarom dit park het populairste park in Zuid-Korea is. Prachtig. Zo snel de wolken verdwenen, zo snel kwamen ze jammer genoeg ook weer terug. Na een minuut of 15-20 van het uitzicht te hebben genoten, verschenen de wolken weer waardoor we met een voldaan gevoel in de kabelbaan terug naar onder gingen. We liepen nog verder door het park naar een grote buddha en bezochten nog een tempel voordat we terug gingen naar Seoul.
De volgende dag gingen we naar wellicht een van de gevaarlijkste grensovergangen van dit moment. De DMZ (demilitarized zone)!! En al zeker door de recent afgevuurde raketten door Noord-Korea op Zuid-Korea wat er toe geleidt heeft dat er duizenden soldaten aan de Zuidkant, en duizenden soldaten aan de Noordkant de geweren op elkaar gericht hebben. De DMZ is een 4 kilometer breed ‘neutraal’ grensgebied tussen Noord en Zuid Korea welke strekt over het gehele land. Het bizarre aan dit alles is dat je dit gewoon kunt bezoeken als toerist zijnde. TH heeft ons veel verteld over de situatie tussen Noord en Zuid Korea en hoe gevaarlijk het eigenlijk wel niet kan zijn om daar heen te gaan. We begonnen de dag met wederom een lekker ontbijt klaar gemaakt door TH. We werden opgehaald bij een hotel waarna we vervolgens na 1 uur aankwamen bij de DMZ. Onderweg viel ons meteen op dat er langs de oevers van de rivieren hoge hekken met prikkeldraad gespannen waren, camera’s hingen en er om de circa 200 meter een hutje was met een soldaat die de wacht hield en uitkeek over de DMZ. Na een stuk langs de DMZ gereden te hebben, zagen we aan de andere kant van de rivier Noord-Korea liggen. De gids vertelde dat Noord-Korea alle bomen had omgehakt om zo een beter overzicht te hebben over Zuid Korea en zo dus alles beter in de gaten kan houden. Ze maken zelfs complete propagandadorpen zodat Zuid Korea kan zien dat er ‘mensen’ wonen. Maar in werkelijkheid woont hier dus niemand en staan ze leeg. Onze eerste stop was Imjingak. Dit is een klein plaatsje met als ‘highlight’ het eindpunt aan de Zuid Koreaanse kant van de ‘The Bridge of no return’. Deze liep van Noord naar Zuid Korea, waarbij duizenden krijgsgevangenen uitgewisseld zijn. De brug zelf is vernietigd tijdens de oorlog. In Imjingak moet je je tevens registreren voordat je daadwerkelijk de DMZ in mag. Met een grote tourbus vol met toeristen kom je daarna bij het militair checkpoint, waar soldaten de bus binnen komen die grondig het paspoort van iedereen controleren. Hierna is het eindelijk zo ver en mogen we de DMZ-zone betreden. Dit is echt heel bizar want overal zie je militairen en je zit echt in een heel gevaarlijk gebied en toch is het toeristisch. Heel tegenstrijdig gevoel. Je mag ook alleen foto’s maken als het toegestaan is. De volgende stop was het treinstation wat compleet nieuw is en de stad Gaeseong (een grote stad in Noord-Korea) direct verbindt met Zuid Korea. Dit treinstation Dorasan is net een spookstation omdat er niemand werkt, de trein neemt of treinen rijden. Door de spanningen tussen Noord en Zuid Korea is de trein maar 2 keer heen en terug gereden. 1 keer als proefrit en 1 keer met ongeveer 100 passagiers. De volgende stop was het uitzicht waarbij je letterlijk mag gluren naar de stad Gaeseong. Je mag alleen foto’s maken achter de gele fotolijn(zo’n 4 meter tot de muur van het uitzichtpunt af) en je kunt met een verrekijker gluren naar Noord Korea. Tevens zie je de Joint Secure Area waar Noord en Zuid Korea, midden in de DMZ om de zoveel tijd met elkaar praten over vrede etc.. Dit kun je ook bezoeken maar hier waren we te laat voor gezien je je 4 dagen van te voren moest registreren. Noord en Zuid Korea zijn beide te herkennen aan de hoge vlaggenmast. Uiteraard is de vlaggenmast van Noord Korea hoger waar ze dan ook zeer trots op zijn. Als laatste stop bezochten we de belangrijkste tunnel die door Noord Korea onder het DMZ gedeelte van Zuid Korea door is gegraven en welke richting Seoul gaat. Wat deze tunnel zo belangrijk maakt, is dat deze breed en hoog genoeg is om 30.000 soldaten binnen 1 uur aan Zuid Koreaanse zijde te laten doen komen en deze het dichtste bij Seoul ligt. Deze tunnel is gevonden doordat een Noord Koreaanse officier Noord-Korea verraden heeft door Zuid-Korea te vertellen waar de tunnel zich bevond. Hiermee heeft hij het leven van zichzelf en zijn familie op het spel gezet. Er zijn in totaal 4 tunnels waarvan er dus 3 door Zuid-Korea zelf zijn gevonden (meer hierover in de feitjes op het einde). In eerste instantie ontkende Noord-Korea deze tunnels, vervolgens zeiden ze dat ze opzoek waren naar kolen, (die er helemaal niet zijn in Korea) en vervolgens gaven ze toe en boden hun verontschuldigingen aan. Deze tunnel ligt 71 meter onder de grond en als toerist zijnde mag je een gedeelte van deze tunnel in. Waarschijnlijk zijn er nog meerdere tunnels, maar deze zijn tot op heden nog niet bekend gemaakt of gevonden. Eenmaal weer aan de oppervlakte, bezochten we een klein museum wat aan de achterzijde is afgeschermd door wederom een hoog hek met prikkeldraad. De reden hiervoor is dat dit grote veld vol ligt met mijnen in geval dat er weer een invasie komt vanuit Noord Korea. Met een raar gevoel na deze bijzondere excursie, gingen we terug richting Seoul. We sloten de dag echter leuk af met een diner. TH en zijn dochter Soomin trakteerden ons op een heerlijk diner in een lokaal restaurant. Gezien alles in de menukaart in het Koreaans stond, bestelde hij maar het eten. Korea staat bekend om de vele (lees: heeeel veel) bijgerechten en het eten met stokjes uit dezelfde kom. Vooral het bijgerecht Kimchi is bekend en wordt bij elk gerecht gratis bij geserveerd. Toen op het nieuws de visvangst van pijlstaartroggen voorbij kwam en Karin hier een vraag over had, stond er even later rog op tafel!
Met wederom een typisch en lekker Koreaans ontbijt gingen we helemaal opgeladen onze laatste dag Seoul verkennen. We gingen naar een tempel die ze prachtig hadden versierd met honderden lampions in voorbereiding op de verjaardag van buddha. Er lag ook nog een paleis in het midden van het businessdistrict wat we vervolgens bezocht hebben. Dit was gelukkig niet zo groot als de complexen van de eerste dag Seoul. Wat bijzonder is aan dit paleis, is dat het nog authentiek is maar je de hoge kantoorgebouwen er bovenuit ziet torenen. Leuk contrast dus. Middenin alle Koreaanse tekens zagen we ineens de tekst ‘Limburgse Wafels’. Natuurlijk even geprobeerd. Toen we weer ‘thuis’waren was de moeder van TH er ook. Gezien het onze laatste avond was nam TH ons en zijn moeder weer mee uit eten. Dit keer gingen we naar een sjiek restaurant waar we wederom typisch Koreaanse maaltijden gekregen hebben. 4 gangen wel te verstaan! Tijdens het eten vertelde hij dat zijn moeder een eigen Blog heeft wat dagelijks door meer dan 200 mensen bezocht wordt en op Facebook zit met haar kleinkinderen. Om dit te bewijzen pakte ze haar smartphone met touchscreen en wilde ze ons de site laten zien. En dat op een leeftijd van 85 jaar, geweldig! We wilden dit keer betalen, maar wederom accepteerde hij dat niet.. Na ons avontuur in het noorden van Zuid-korea was het tijd om de bullittrein (300 km/u ) dwars door Zuid-Korea te pakken richting Busan. Dit is de 2e grootste stad van Zuid-Korea. We hebben een geweldige tijd gehad met TH en hebben ons werkelijk verbaasd over de ongekende gulheid en vriendelijkheid die niet alleen TH maar iedereen ons getoond heeft. Chapeau Seoul!
Eenmaal in Busan was het weer even zoeken naar ons hotel. Gelukkig is er altijd wel een vriendelijke Koreaan in de buurt om je te helpen. Een vrouw belde vervolgens naar ons hotel en bracht ons tot aan de deur! We hadden besloten om ook richting het eiland Jeju te gaan maar we hadden problemen met het boeken van de vliegtickets. We zijn vervolgens naar een ander groot hotel gegaan om hierover informatie op te vragen. Uiteindelijk heeft de conciërge zelfs voor ons het vliegticket geboekt. De volgende dag zijn we naar een tempel aan de kust gegaan. Gelukkig was het metronetwerk wat kleiner dan in Seoul en was het niet lang zoeken. Het was geen hoog zomer, maar toch hebben we nog even een strand bezocht voordat we verder gingen naar Taejongdae, een eilandje vlak bij Busan waar je met de bus heen kan. Je hebt er een vuurtoren en mooie uitzichten over de oceaan. Na 2 nachten in het hotel verbleven we 2 nachten bij onze volgende couchsurfhost William. Hij is een Amerikaan die al 14 jaar in Zuid-Korea woont en hij was de grootste lolbroek die we de hele reis tegen gekomen zijn. Wat hebben wij gelachen met die man. De dag begon met een bezoek aan een tempel in de bergen bij Busan. Een vriendin van William is hier gids en we kregen een gratis rondleiding. Door de bloesem kon je ook hier weer mooie plaatjes schieten. Eenmaal terug, nam William ons mee met een wandeling door zijn buurt en een park waar Nard moest geloven aan de hoelahoep. Hij dropte ons bij een uitzichtpunt over de skyline van Busan omdat hij een uurtje Engelse les moest geven. Vlak voor het donker werd, reden we door straten vol met bloesembomen naar een berg in Busan. Hier had je een mooi panorama uitzicht over de hele stad. Na het avondeten gingen we wat typisch Koreaans doen, waar we al heel veel over gehoord hadden maar nog niet gedaan. Op naar de JIMJILBANG!!! Dit is een typisch Koreaans badhuis waar je zelfs kan overnachten. Etage 2 waren de zwembaden voor de vrouwen, op etage 3 waren de hotrooms, etage 4 was het slaapgedeelte en op etage 5 waren de zwembaden voor de mannen. De hotrooms waren diverse sauna’s, elk met hun eigen inrichting. Zo was er zelfs een waarbij je je zelf kon begraven onder hete zoutstenen. Na de sauna snel de vrieskast is en naar de volgende. Voordat we het wisten was het 23.30 en was het tijd om naar het zwemgedeelte te gaan. Was wel even raar want dit gedeelte moest in je blote kont. Maja, even knop om en genieten. Bubbelbad, een heet bad, een super koud bad en zelfs een elektrisch bad. Hier kon je in het water je spieren laten ‘ontspannen’ met elektrische stralen. Het was inmiddels 00.30,wat laat genoeg was. Relaxed en ontspannen gingen we terug naar Williams huis. De dag erna wilden we naar Gyeongju gaan maar Karin was al paar dagen wat ziekjes en was deze dag er niet lekker aan. Ook had ze veel last van de knie met lopen. We besloten maar om een dagje binnen te blijven bij William en ons kapot te lachen. ’s Avonds nog maar even met z’n tweetjes naar de Jimjilbang geweest want het was de eerste keer goed bevallen. Het eiland Jeju stond de dag erna op de planning. Met een knieband en sjaal om kon Karin er weer tegen aan. Jeju is een eiland wat is ontstaan door diverse vulkanen en bevat de hoogste berg van Zuid-Korea.
We werden bij het vliegveld in Jeju opgehaald door onze 3e couchsurfhost van Korea, Narea en Kwang. Ze waren een jonger koppel welke net getrouwd waren. Wederom onvoorstelbaar hoe vriendelijk en gastvrij ze waren. Gezien Narea’s avonds een bijeenkomst had, nam Kwang ons mee uit eten; Koreaanse varkens barbecue. Erg leuk. De dag erna hebben ze ons de hele dag rondgereden over het eiland. Als eerste hebben we een Orum (berg gevormd door vulkaan) beklommen. Hier hadden we een mooi uitzicht over 1/3 van het eiland. Vervolgens gingen we naar het bekendste punt van Jeju, de Sunrise Peak. Dit is een prachtige berg met krater welke voor 90% in de oceaan ligt. Picture time dus! We hadden weer stront mazzel want vlak voor ons waren de bekende duikers actief. Jeju staat niet alleen bekend om sunrise peak en de grootste berg, maar ook om de vrouwelijke duikers. Deze vrouwen kunnen tot wel 20 meter diep zonder duikflessen naar de bodem duiken, op zoek naar schelpdieren. Ze houden hun adem wel 3 minuten in. Bij ons zaten ze wat dichter bij de kant maar toch indrukwekkend om te zien. Vervolgens pakten we zonder onze hosts de ferry richting het kleine eilandje Udo, aangezien zij zwemles hadden. Kinderen op jonge leeftijd krijgen blijkbaar geen zwemles in Zuid-Korea. Op Udo was een schelpdierenfestival. Niks speciaal, maar wel een leuk eilandje. We werden aangesproken door iemand die een trailer aan het maken was voor het Koreaanse filmfestival en hij vroeg of we mee wilden helpen. We zeiden ja, maar hadden eigenlijk wat beter moeten luisteren want we moesten vervolgens een belachelijk dansje doen terwijl iedereen ons aankeek haha. Lekker beschamend dus.
Eenmaal weer terug in Busan gingen we met onze hosts eten bij een Chinees restaurant. Tijdens het eten kwam een goede vriend/collega van Narea binnen met zijn vrouw. Ze begroetten elkaar en gingen vervolgens aan een andere tafel zitten. Aangezien onze hosts bijna alles steeds betaalden, wilden wij dit keer voor hun het eten betalen, maar wat bleek Narea’s collega had voor onze hele tafel al betaald (!). Karin en ik keken elkaar stomverbaasd aan maar Kwang vertelde dat dit niet ongepast is in Korea. De volgende dag in Jeju werden we weer de hele dag rondgereden naar een tempel, een museum, een leuke winkelstraat, langs de kustlijn en een waterval. Wederom weer een zeer geslaagde en gezellige dag. ’s Avonds had Narea gekookt voor ons waardoor we met een volle buik goed konden slapen. Helaas hadden we maar 3 dagen Jeju waardoor we de volgende dag alweer terug moesten naar Busan. Kwang en Narea brachten ons zelfs ook nog naar het vliegveld en zwaaiden ons uit totdat we door de gate waren. Wederom met stomheid geslagen over de vriendelijkheid.
Eenmaal in Busan gingen we terug naar William, waar ook nog de rest van onze spullen stonden en waar we onze laatste nacht in Zuid-Korea verbleven. William had bezoek van een vriend van hem met als bijnaam Shorty. Na 15 minuten samen met hun in een kamer gezeten te hebben, wisten we dat we de rest van de dag een en al gekkigheid zou zijn. Lang geleden dat we zoveel en zo hard gelachen hadden. Het waren echt 2 simpo’s bij elkaar, ze konden zo hun eigen tv-programma hebben. Shorty met zijn gebrekkig Engels en William die er dan weer als een drukke tornado overheen gaat. We hadden weer wat rondgelopen met z’n vieren en geluncht bij een Chinees waar we wederom niet mochten betalen. Nog snel een souvenir gekocht voordat we de moesten inpakken. Met buikpijn van het lachen zijn we in slaap gevallen. De dag erna gingen we naar het vliegveld, waarbij een lange reisdag ons te wachten stond.
Het is moeilijk te beschrijven maar het is ons echt opgevallen dat als je te gast bent bij iemand thuis, of als je ergens vast zit als toerist zijnde, de Koreanen er alles aan doen om het jou zo makkelijk en/of leuk mogelijk te maken. Je snapt dit pas als je het zelf mee maakt. En zelfs als je probeert en erop staat om hun ook eens te trakteren of te helpen, ze dit niet willen aannemen. Ze gaan uit de weg voor jou. Kunnen wij in Nederland nog wat van leren…
De laatste 2 weken zijn dan nu toch echt ingegaan, deze gaan we in zuid Thailand doorbrengen. Vooral genieten op de mooie eilanden.
De ogen zullen nu wel moe zijn maar voor de bikkels hebben we nog wat feitjes. Bedankt voor het lezen en tot snel!
- Na 35 jaar onderdrukking door Japan werd Korea in 1945 onafhankelijk
- Sinds 15 augustus 1948 is Korea opgedeeld in Noord en Zuid.
- De eerste tunnel is in 1974 gevonden. De tunnel ligt 25-45 meter onder de grond en heeft een treinrails en een treinkarretje om o.a. wapens mee te vervoeren van Noord naar Zuid Korea. De tunnel is 1,2 meter hoog.
- De tweede tunnel is in 1975 gevonden. De tunnel ligt 50 meter onder de grond en is 2 meter hoog en 3,5 kilometer lang. Er is een groot verzamelpunt bij de zuider exit welke is opgedeeld in 3 exits. De tunnel is groot genoeg voor 30.000 soldaten binnen 1 uur en zelf voor wagens met artillerie.
- De vierde tunnel is gevonden in 1990. De tunnel ligt 145 meter onder de grond en is 1,7 meter hoog en 2052 meter lang.
- Er wonen zo’n 500 mensen in de DMZ-zone van Zuid-Korea. Dit zijn voornamelijk boeren die hier een subsidie voor krijgen.
- Als je als Noord Koreaan in het zuiden was tijdens de scheiding van het land, mocht je niet meer terug. Zo waren de vader én moeder van TH (welke beide uit Noord-Korea komen) voor zaken in Seoul toen het land in Noord en Zuid werd opgedeeld. Ze hebben hun eigen familie en vrienden sindsdien nooit meer gezien of gesproken en weten niet dus niet wie er nog leven. Dit is helaas voor vele families het geval.
-
17 April 2014 - 16:40
Anneke:
Hallo lieve reizigers
Wat hebben jullie veel gezien in Zuid Korea en hier veel mensen tegengekomen die bijzonder gastvrij en vriendelijk zijn. Bijzonder om mee te mogen maken.
Fijne dagen nog in Thailand en alvast een hele goede terugreis voor straks.... Hoye Wah
Kus Anneke -
17 April 2014 - 16:58
Ton:
Hallo Karin en Nard
Weer een hele lees denk wel een 45 minuten lezen. Mooie foto's van de bloesem in Zuid Korea. En ook de tafels vol met eten. Jullie zullen wel een paar kilo's aan zijn gekomen dat kan haast niet anders. Leuk dat je steeds een andere gastheer of vrouw hadden. Ja en zo veranderlijk is dan het contrast met de grens. Nou ik wens jullie nog een mooi verblijf in Thailand geniet van je vrije tijd zal ik maar zeggen en natuurlijk een behouden thuiskomst de 30ste april. Heb gehoord dat het tv programma klaar staat als jullie aan komen. Kus en groetjes van Ton -
17 April 2014 - 17:40
Liesbeth:
Hallo Karin en Nard,
Wat een avonturen maken jullie mee, geweldig. Wat een geluk dat de natuur daar ook 2 weken voor loopt, zodat jullie het voorjaar daar mee konden maken.
Wij wensen jullie nog 2 heerlijke weken in Thailand en een goede thuisreis.
liefs Liesbeth en Stijn -
17 April 2014 - 18:09
Marcel En Chris:
Pfff, wat een lang verhaal...:D!!! Het was weer genieten!
We zullen jullie verslagen nog missen!!!
Veel liefs!!! -
17 April 2014 - 18:19
Marcel En Chris:
Hallo toppertjes,
Wat fantastisch leuk om jullie ervaringen te delen, helemaal te gek.
We hopen dat Thailand net zo mooi wordt (net zo leuk kan niet :).
Groetjes
Chris en Marcel -
17 April 2014 - 18:32
Henny:
Hallo Trotters.
Prachtig lang verhaal weer. Dat waren wel twee koppen koffie.
Mooi om te lezen hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen er zijn. Kunnen jullie nog wel wennen hier over twee weken?
Geniet nog volop van de het mooie Thailand.
XXXXX -
17 April 2014 - 22:27
Paul:
Hoi Nard en Karin,
Mooi relaas en inderdaad typisch hoeveel gastvrijheid jullie ontmoeten in de diverse landen.Terug in Sevenum moeten jullie beslist eens komen buurten. Breng wel een lekker flesje mee dan zorgen wij voor een goede stoel!
Gr. Paul en Truus -
20 April 2014 - 16:16
Esther:
Hee Karin en Nard!
Echt bizar hoe Noord- en Zuid-Korea met elkaar omgaan.
Het lijkt me inderdaad heel vreemd om dat ook te zien en te ervaren.
Zuid-Korea is wel prachtig met die bomen volop in bloei, het landschap,
de gebouwen en natuurlijk de gastvrijheid van de lokale bevolking.
Mooi om jullie bijzondere verhalen en belevenissen weer te mogen lezen :)
Liefs xx esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley