Rode Khmer en TukTuk's
06 Januari 2014 | Cambodja, Ban Lŭng
Zó! Lieve lezers en lezeressen, tijd voor wat leesvoer. Gezien we ons weer in een kersvers jaar begeven, de beste wensen en een gezond en gelukkig Nieuwjaar voor iedereen! Ditmaal zal het verslag zich afspelen in het land van de tempels en de rode Khmer; Cambodja!
Vanuit Saigon zijn we met de bus vertrokken naar de hoofdstad van dit prachtige land. Phnom Penh stond op de eerste plaats om afgevinkt te worden. De eerste indrukken die we van Cambodja opdeden was armoede. Er lopen allemaal kinderen op blote voeten, bedelend of zoekend in de vuilnisbakken over straat te zwerven, vervelend om te zien. En kinderen van een jaar of 10 die samen een sigaret aan het roken zijn. Bij aankomst meteen onze eerste TukTuk ooit gescoord die ons naar het hostel bracht. Er zouden er overigens nog velen volgens. Dezelfde vriendelijke TukTuk-er wachtte ons de volgende morgen op om ons langs alle highlights te tukken. We begonnen de dag met wat regen, wat wel toepasselijk was voor de attractie die we bezochten: “The Killing Fields”. Deze indrukwekkende en verschrikkelijke plaats geeft een goed beeld van het nog verse verleden en is er maar één van de velen. De massagraven en killing tree in combinatie met de audio-toer (welke je bij de ingang ontvangt) laten je realiseren wat een gestoorde en afgrijselijke man Pol Pot is geweest en wat de bevolking heeft geleden onder zijn regiem. Alleen al de gedachte dat baby’s dood werden geslagen tegen een boom voor de ogen van hun moeder, welke erna zelf omgebracht werd door een knuppel, schep of hamer laat je rillen en de haren rechtop staan. Geschokt de TukTuk weer in voor de volgende gruwel plaats van Pol Pot; Tuol Sleng oftewel de S21 gevangenis. Dit voormalige schoolgebouw werd door de rode Khmer omgetoverd tot gevangenis waar mannen, vrouwen en kinderen onder mensonterende omstandigheden werden behandeld en gevangen genomen. Klimtoestellen werden omgetoverd tot marteltoestellen en klaslokalen tot cellen. Slechts 7 mensen hebben de dood weten te ontsnappen van de 20.000 gevangenen. Deze plaats was weer op een totaal andere manier aangrijpend doordat hier overal foto’s van de gevangenen en hun omstandigheden getoond werden. Na een ochtend vol afschuw en verschrikking was het hoog tijd om een andere wending aan de dag te geven. The Royal Palace en Silver Pagoda waren na de lunch aan de beurt. Gelukkig was het weer ook wat beter geworden waardoor we de paraplu grotendeels dicht konden laten. Vervolgens zijn we naar het nationaal museum en Wat Phnom gegaan. Het was een leuke en mooie middag om de donkere dag mee af te sluiten.
Vanuit Phnom Penh zijn we met de bus naar Battambang gereisd, wat ongeveer 6 uur duurde. Geen toerist te bekennen en lekker aangestaard worden door de locals. In Battambang is een lokaal circus door 18 t/m 22 jarige studenten wat we de avond van aankomst meteen bezocht hebben. Het is geen Cirque du Soleil maar erg leuk om te zien. Als iets fout gaat, doen ze het gewoon opnieuw haha. Heel komisch! Tevens gaat er een gedeelte van de tickets naar het weeshuis.
De dag erna wederom een TukTukker gezocht die ons heeft rond gecrost. Als eerste naar de bekendste attractie van Battambang, de bamboo-train. Dit is niks meer dan 4 wielen op een bamboeplaat welke aangedreven wordt door een kleine motor. De rit is heel hobbelig en schokkerig maar echt super cool. Het leuke is dat er maar één spoor bestaat en als je een tegenligger hebt, degene met het minst aantal personen/ voorwerpen op de bamboo-train, de trein moet afbreken zodat de andere verder kan. Na de bamboo-train zijn we verder getukt naar Wat Banan. Deze tempel op de berg was er nog eerder dan Angkor Wat. Gezien Angkor Wat ook nog op de planning stond was het wel leuk om deze eerst te bezichtigen. Onze chauffeur was echt een goede gast en bracht ons ook naar verschillende bezienswaardigheden waar geen toeristen komen, zoals kleine afgelegen dorpjes, fruit vleermuizen bekijken en hij liet ons zelfs in de middle of nowwhere bij een lokale boer rijst oogsten. Geen wonder dat die vrouwtjes allemaal zo krom als een tak lopen. Als afsluiter zijn we bij the killing cave geweest welke door de rode Khmer werd gebruikt om mensen te doodden. Wederom om kogels te besparen, werden mensen 35 meter diep op de rotsen gegooid en in de grot aan hun lot overgelaten. Gruwelijk!
De andere grote attractie van Battambang is de slowboat naar Siem Reap. Deze hadden we natuurlijk ook geboekt! Je vaart hier met een bootje via de Mekong en het Tonle Sap Meer naar Siem Reap. Langs de oever zie je tal van dorpjes op palen, drijvende markten en vissers. Zo krijg je een goede indruk hoe het leven op de Mekong er echt uit ziet. Alle kinderen zwaaien vrolijk naar de voorbijvarende en fotograferende toerist.
In Siem Reap hebben we een 3-daags ticket gekocht voor de tempels van Angkor. We hebben hier 2 volle dagen zoveel mogelijk gezien (en jawel weer in een tuktuk) met de eerste dag een zonsondergang en de tweede dag een zonsopkomst. De eerste dag hebben we de grote ronde gedaan en zijn we naar de Banteay Srei tempel geweest welke ongeveer 35 km van Siem Reap ligt en ongeveer een uur duurt om er te komen. Dit is misschien wel de mooiste tempel van heel Angkor. Niet qua grootte of indrukwekkendheid, maar echt elke steentje op elk hoekje is bewerkt. Deze tempel is tot in detail versierd met buddha’s en andere versieringen. We saved the best for last en hebben de 2e dag de kleine ronde gedaan. Deze bekendste ronde van Angkor bestaat o.a. uit Angkor Wat (met de 5 zuilen in het midden), Bayon (met de gezichten) en Ta Prohm (van Tomb Raider). Bij de tempel Banteai Kdei hadden we iets unieks, we waren de enige in deze grote tempel. Een tempel op de hoofdroute en helemaal alleen voor ons haha! Degene die al eens bij Angkor geweest zijn, snappen wel wat we bedoelen denk ik zo gezien het er altijd druk is! Het was een vroege start omdat we de zonsopkomst (05.00) hebben gekeken bij Angkor Wat. Toch hebben we het nog volgehouden tot 16.00 uur.
Een vriendin van Karin (Karin) heeft 2 maanden vrijwilligerswerk gedaan in het plattelandsdorpje Phum Chhuk, een paar kilometer buiten Siem Reap en Karin wilde dit graag bezoeken. Onderweg wat overheerlijke zoete lolly’s gekocht voor de kids en heen en weer stuiterend achter in de tuktuk kwamen we dan toch eindelijk aan in het dorpje. Als zwarte pieten waren we snoepjes uit aan het delen. Hoe blij en dankbaar de kinderen waren, was erg mooi om te zien. We hebben twee scholen, het ziekenhuis en het vrijwilligershuis bezocht. Een Nederlandse organisatie heeft dit voor de omliggende dorpen opgezet net als waterpompen. De Cambodjanen hebben niet veel. Toch zijn ze allemaal erg vriendelijk, dankbaar en lachen ze de hele dag door. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren!
’s Avonds hebben we in de Pubstreet van Siem Reap geproost op een warme gezellige kerst, helaas werd het uiteindelijk een “witte” kerst. Kerst in het ziekenhuis welteverstaan. Nadat Karin op 1e Kerstdag de gehele dag op bed met buikklachten lag, zijn we op 2e kerstdag toch maar naar het ziekenhuis gegaan, gezien het niet alleen bij buikklachten bleef. Ook nu zelfs gingen we met de tuktuk! Het is al erg genoeg om naar een ziekenhuis te moeten maar als het ook nog in Cambodja is, is het helemaal even schrikken. Gelukkig was het ziekenhuis in redelijke staat (6 ziekenhuisbedjes naast elkaar in de gang, zusters droegen geen mondkapjes en handschoenen en liep er ‘s nachts een gekko over mijn bed..) en waren de zusters heel vriendelijk en behulpzaam (al waren ze de gehele dag door aan het bellen/smsen..). Na een echo, 2 spuiten, bloedonderzoek en dokteronderzoek was er een vorm van salmonella geconstateerd bij Karin waardoor ze 3 nachten daar moest blijven. Gelukkig kregen we een privékamer en mocht Nard op dezelfde kamer slapen en hadden we TV, Airco en een eigen badkamer (de kamer was zelfs nog beter dan ons hostel). Elke dag 2x 3 uur lang aan het infuus met antibiotica was geen pretje voor Karin. Nard had er dan ook de handen vol aan om haar zo veel mogelijk te steunen waar nodig. Een flinke hap hierdoor uit het budget wordt hopelijk snel weer aangevuld door de verzekering. Na 3 nachten ziekenhuis zijn we vanuit hier in 11 uur doorgereisd naar Sen Monorom.
Deze plaats deden we aan voor “The Elephant Vally Project”. Hier kun je tegen een flinke vergoeding (welke uiteraard goed besteed wordt), met een groep olifanten mee lopen. Ze doen hun eigen ding en waar ze zelf zin in hebben. De ochtend hadden we geluk want ze liepen niet zo veel en waren zich alleen maar nog zwaarder aan het eten. Perfect voor het maken van mooie foto’s en ze van dichtbij te bewonderen. De middag gingen ze iets meer de bush-bush in waardoor het meer een trekking werd. Wat heel speciaal was, is dat ze je gewoon negeren en ze 1 meter van je vandaan als een volgeladen vrachtwagen aan je voorbij lopen. We zijn er ook achter gekomen dat je ze bijna niet hoort lopen, wat toch opmerkelijk is gezien hun omvang en gewicht. En waarom zie ik je jezelf afvragen?? Lees de feitjes op het einde van het verslag maar;). In Sen Monorom komen niet veel toeristen en wij hebben er ook bijna geen gezien. Dit was van de ene kant wel jammer gezien we hier oud op nieuw vierden en de Cambodjanen zelf dit pas in April vieren. Oud op nieuw wordt in Cambodja dan ook alleen maar voor de toeristen gevierd. Gezien Karin door haar meegekregen antibioticapillen toch niks mocht drinken, hebben we met 2 meiden uit Engeland gezellig oud op nieuw gevierd bij een kroeg van een Australiër die het ook vierde.
In Sen Monorom hadden we een busticket gekocht naar Kratie. Tot onze verbazing kwam niet een bus maar een dikke privé Lexus SUV ons ophalen, een mooie meevaller om het jaar mee te beginnen! Comfortabel en relax kwamen we aan in onze volgende plaats Kratie. Hier zijn we alleen naar toe gegaan om de zeldzame zoetwater dolfijn (irrawaddy dolphin) te spotten in de Mekong. Gelukkig hebben we ze gezien maar was het vastleggen op foto erg lastig.
Vanuit Kratie gingen we met een minivan naar Banlung. Cambodjanen nemen ‘minivan’wel erg letterlijk, niet qua omvang van de bus maar de ontzettend weinig (been)ruimte die je in de minivan hebt om te zitten. Nooit geweten dat je zoveel mee kon krijgen in een Minivan. Sjonge jonge jonge wat een busreis. 4 personen op een 3 persoonsbankje, geen plaats voor je benen omdat er dikke dozen staan en je dus constant gehurkt zit, slechte weg, vaak stoppen omdat het blijkbaar ook een postbusje is en een kotsende vrouw voor je. We zaten uiteindelijk met 18 personen in een, naar Nederlandse maatstaven 11 persoons busje. De bus kon zelfs nog voller aangezien er niet 1 maar 2 scooters achterop gebonden werden (zie foto). Het ZOU een busreis van 5 uur zijn, maar dit werden er uiteindelijk 8. Nard was die dag dus niet te pruimen en was het dit keer aan Karin om de steunende factor te zijn.
Gelukkig toch heelhuids aangekomen in het wederom niet toeristische Banlung. Hier hebben we maar even een mooi hotel gepakt i.p.v. een hostel omdat we vonden dat we dit wel even verdiend hadden en we een mooi aanbod van onze hosteleigenares kregen:). Er is in Banlung een prachtig meer ontstaan door een meteoriet inslag en waardoor het ook bijna een perfecte cirkel is. We hebben een scooter gehuurd en dit meer en omgeving verkend. Lekker een dagje rond crossen naar overal en nergens dus.
Vanuit Banlung gaan we naar Laos wat 9 uur moet duren (ik ben benieuwd pfff). Hier gaan we eerst naar de 4000 Islands in de Mekong en gaan we onze kerst en oud op nieuw maar eens even inhalen.
Allemaal bedankt voor het lezen en de leuke reacties en dat het een mooi jaar mag worden!
Feitjes:
1. Als je het skelet van een olifant bekijkt, zie je dat ze op hun tenen lopen;
2. Sommige olifanten weten niet hoe ze zich moeten wassen omdat ze dit nooit geleerd hebben en
alleen maar als werkpaarden gebruikt worden;
3. Bayon heeft ongeveer 200 gezichten;
4. Er komen dollars uit de muur met pinnen i.p.v. Riel;
5. Meer dan 1,3 miljoen mensen zijn geëxecuteerd tijdens het regiem van de rode Khmer.
ps. voor foto's, klik links op "Foto's", ze staan onder het vorige verslag #foutje
Vanuit Saigon zijn we met de bus vertrokken naar de hoofdstad van dit prachtige land. Phnom Penh stond op de eerste plaats om afgevinkt te worden. De eerste indrukken die we van Cambodja opdeden was armoede. Er lopen allemaal kinderen op blote voeten, bedelend of zoekend in de vuilnisbakken over straat te zwerven, vervelend om te zien. En kinderen van een jaar of 10 die samen een sigaret aan het roken zijn. Bij aankomst meteen onze eerste TukTuk ooit gescoord die ons naar het hostel bracht. Er zouden er overigens nog velen volgens. Dezelfde vriendelijke TukTuk-er wachtte ons de volgende morgen op om ons langs alle highlights te tukken. We begonnen de dag met wat regen, wat wel toepasselijk was voor de attractie die we bezochten: “The Killing Fields”. Deze indrukwekkende en verschrikkelijke plaats geeft een goed beeld van het nog verse verleden en is er maar één van de velen. De massagraven en killing tree in combinatie met de audio-toer (welke je bij de ingang ontvangt) laten je realiseren wat een gestoorde en afgrijselijke man Pol Pot is geweest en wat de bevolking heeft geleden onder zijn regiem. Alleen al de gedachte dat baby’s dood werden geslagen tegen een boom voor de ogen van hun moeder, welke erna zelf omgebracht werd door een knuppel, schep of hamer laat je rillen en de haren rechtop staan. Geschokt de TukTuk weer in voor de volgende gruwel plaats van Pol Pot; Tuol Sleng oftewel de S21 gevangenis. Dit voormalige schoolgebouw werd door de rode Khmer omgetoverd tot gevangenis waar mannen, vrouwen en kinderen onder mensonterende omstandigheden werden behandeld en gevangen genomen. Klimtoestellen werden omgetoverd tot marteltoestellen en klaslokalen tot cellen. Slechts 7 mensen hebben de dood weten te ontsnappen van de 20.000 gevangenen. Deze plaats was weer op een totaal andere manier aangrijpend doordat hier overal foto’s van de gevangenen en hun omstandigheden getoond werden. Na een ochtend vol afschuw en verschrikking was het hoog tijd om een andere wending aan de dag te geven. The Royal Palace en Silver Pagoda waren na de lunch aan de beurt. Gelukkig was het weer ook wat beter geworden waardoor we de paraplu grotendeels dicht konden laten. Vervolgens zijn we naar het nationaal museum en Wat Phnom gegaan. Het was een leuke en mooie middag om de donkere dag mee af te sluiten.
Vanuit Phnom Penh zijn we met de bus naar Battambang gereisd, wat ongeveer 6 uur duurde. Geen toerist te bekennen en lekker aangestaard worden door de locals. In Battambang is een lokaal circus door 18 t/m 22 jarige studenten wat we de avond van aankomst meteen bezocht hebben. Het is geen Cirque du Soleil maar erg leuk om te zien. Als iets fout gaat, doen ze het gewoon opnieuw haha. Heel komisch! Tevens gaat er een gedeelte van de tickets naar het weeshuis.
De dag erna wederom een TukTukker gezocht die ons heeft rond gecrost. Als eerste naar de bekendste attractie van Battambang, de bamboo-train. Dit is niks meer dan 4 wielen op een bamboeplaat welke aangedreven wordt door een kleine motor. De rit is heel hobbelig en schokkerig maar echt super cool. Het leuke is dat er maar één spoor bestaat en als je een tegenligger hebt, degene met het minst aantal personen/ voorwerpen op de bamboo-train, de trein moet afbreken zodat de andere verder kan. Na de bamboo-train zijn we verder getukt naar Wat Banan. Deze tempel op de berg was er nog eerder dan Angkor Wat. Gezien Angkor Wat ook nog op de planning stond was het wel leuk om deze eerst te bezichtigen. Onze chauffeur was echt een goede gast en bracht ons ook naar verschillende bezienswaardigheden waar geen toeristen komen, zoals kleine afgelegen dorpjes, fruit vleermuizen bekijken en hij liet ons zelfs in de middle of nowwhere bij een lokale boer rijst oogsten. Geen wonder dat die vrouwtjes allemaal zo krom als een tak lopen. Als afsluiter zijn we bij the killing cave geweest welke door de rode Khmer werd gebruikt om mensen te doodden. Wederom om kogels te besparen, werden mensen 35 meter diep op de rotsen gegooid en in de grot aan hun lot overgelaten. Gruwelijk!
De andere grote attractie van Battambang is de slowboat naar Siem Reap. Deze hadden we natuurlijk ook geboekt! Je vaart hier met een bootje via de Mekong en het Tonle Sap Meer naar Siem Reap. Langs de oever zie je tal van dorpjes op palen, drijvende markten en vissers. Zo krijg je een goede indruk hoe het leven op de Mekong er echt uit ziet. Alle kinderen zwaaien vrolijk naar de voorbijvarende en fotograferende toerist.
In Siem Reap hebben we een 3-daags ticket gekocht voor de tempels van Angkor. We hebben hier 2 volle dagen zoveel mogelijk gezien (en jawel weer in een tuktuk) met de eerste dag een zonsondergang en de tweede dag een zonsopkomst. De eerste dag hebben we de grote ronde gedaan en zijn we naar de Banteay Srei tempel geweest welke ongeveer 35 km van Siem Reap ligt en ongeveer een uur duurt om er te komen. Dit is misschien wel de mooiste tempel van heel Angkor. Niet qua grootte of indrukwekkendheid, maar echt elke steentje op elk hoekje is bewerkt. Deze tempel is tot in detail versierd met buddha’s en andere versieringen. We saved the best for last en hebben de 2e dag de kleine ronde gedaan. Deze bekendste ronde van Angkor bestaat o.a. uit Angkor Wat (met de 5 zuilen in het midden), Bayon (met de gezichten) en Ta Prohm (van Tomb Raider). Bij de tempel Banteai Kdei hadden we iets unieks, we waren de enige in deze grote tempel. Een tempel op de hoofdroute en helemaal alleen voor ons haha! Degene die al eens bij Angkor geweest zijn, snappen wel wat we bedoelen denk ik zo gezien het er altijd druk is! Het was een vroege start omdat we de zonsopkomst (05.00) hebben gekeken bij Angkor Wat. Toch hebben we het nog volgehouden tot 16.00 uur.
Een vriendin van Karin (Karin) heeft 2 maanden vrijwilligerswerk gedaan in het plattelandsdorpje Phum Chhuk, een paar kilometer buiten Siem Reap en Karin wilde dit graag bezoeken. Onderweg wat overheerlijke zoete lolly’s gekocht voor de kids en heen en weer stuiterend achter in de tuktuk kwamen we dan toch eindelijk aan in het dorpje. Als zwarte pieten waren we snoepjes uit aan het delen. Hoe blij en dankbaar de kinderen waren, was erg mooi om te zien. We hebben twee scholen, het ziekenhuis en het vrijwilligershuis bezocht. Een Nederlandse organisatie heeft dit voor de omliggende dorpen opgezet net als waterpompen. De Cambodjanen hebben niet veel. Toch zijn ze allemaal erg vriendelijk, dankbaar en lachen ze de hele dag door. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren!
’s Avonds hebben we in de Pubstreet van Siem Reap geproost op een warme gezellige kerst, helaas werd het uiteindelijk een “witte” kerst. Kerst in het ziekenhuis welteverstaan. Nadat Karin op 1e Kerstdag de gehele dag op bed met buikklachten lag, zijn we op 2e kerstdag toch maar naar het ziekenhuis gegaan, gezien het niet alleen bij buikklachten bleef. Ook nu zelfs gingen we met de tuktuk! Het is al erg genoeg om naar een ziekenhuis te moeten maar als het ook nog in Cambodja is, is het helemaal even schrikken. Gelukkig was het ziekenhuis in redelijke staat (6 ziekenhuisbedjes naast elkaar in de gang, zusters droegen geen mondkapjes en handschoenen en liep er ‘s nachts een gekko over mijn bed..) en waren de zusters heel vriendelijk en behulpzaam (al waren ze de gehele dag door aan het bellen/smsen..). Na een echo, 2 spuiten, bloedonderzoek en dokteronderzoek was er een vorm van salmonella geconstateerd bij Karin waardoor ze 3 nachten daar moest blijven. Gelukkig kregen we een privékamer en mocht Nard op dezelfde kamer slapen en hadden we TV, Airco en een eigen badkamer (de kamer was zelfs nog beter dan ons hostel). Elke dag 2x 3 uur lang aan het infuus met antibiotica was geen pretje voor Karin. Nard had er dan ook de handen vol aan om haar zo veel mogelijk te steunen waar nodig. Een flinke hap hierdoor uit het budget wordt hopelijk snel weer aangevuld door de verzekering. Na 3 nachten ziekenhuis zijn we vanuit hier in 11 uur doorgereisd naar Sen Monorom.
Deze plaats deden we aan voor “The Elephant Vally Project”. Hier kun je tegen een flinke vergoeding (welke uiteraard goed besteed wordt), met een groep olifanten mee lopen. Ze doen hun eigen ding en waar ze zelf zin in hebben. De ochtend hadden we geluk want ze liepen niet zo veel en waren zich alleen maar nog zwaarder aan het eten. Perfect voor het maken van mooie foto’s en ze van dichtbij te bewonderen. De middag gingen ze iets meer de bush-bush in waardoor het meer een trekking werd. Wat heel speciaal was, is dat ze je gewoon negeren en ze 1 meter van je vandaan als een volgeladen vrachtwagen aan je voorbij lopen. We zijn er ook achter gekomen dat je ze bijna niet hoort lopen, wat toch opmerkelijk is gezien hun omvang en gewicht. En waarom zie ik je jezelf afvragen?? Lees de feitjes op het einde van het verslag maar;). In Sen Monorom komen niet veel toeristen en wij hebben er ook bijna geen gezien. Dit was van de ene kant wel jammer gezien we hier oud op nieuw vierden en de Cambodjanen zelf dit pas in April vieren. Oud op nieuw wordt in Cambodja dan ook alleen maar voor de toeristen gevierd. Gezien Karin door haar meegekregen antibioticapillen toch niks mocht drinken, hebben we met 2 meiden uit Engeland gezellig oud op nieuw gevierd bij een kroeg van een Australiër die het ook vierde.
In Sen Monorom hadden we een busticket gekocht naar Kratie. Tot onze verbazing kwam niet een bus maar een dikke privé Lexus SUV ons ophalen, een mooie meevaller om het jaar mee te beginnen! Comfortabel en relax kwamen we aan in onze volgende plaats Kratie. Hier zijn we alleen naar toe gegaan om de zeldzame zoetwater dolfijn (irrawaddy dolphin) te spotten in de Mekong. Gelukkig hebben we ze gezien maar was het vastleggen op foto erg lastig.
Vanuit Kratie gingen we met een minivan naar Banlung. Cambodjanen nemen ‘minivan’wel erg letterlijk, niet qua omvang van de bus maar de ontzettend weinig (been)ruimte die je in de minivan hebt om te zitten. Nooit geweten dat je zoveel mee kon krijgen in een Minivan. Sjonge jonge jonge wat een busreis. 4 personen op een 3 persoonsbankje, geen plaats voor je benen omdat er dikke dozen staan en je dus constant gehurkt zit, slechte weg, vaak stoppen omdat het blijkbaar ook een postbusje is en een kotsende vrouw voor je. We zaten uiteindelijk met 18 personen in een, naar Nederlandse maatstaven 11 persoons busje. De bus kon zelfs nog voller aangezien er niet 1 maar 2 scooters achterop gebonden werden (zie foto). Het ZOU een busreis van 5 uur zijn, maar dit werden er uiteindelijk 8. Nard was die dag dus niet te pruimen en was het dit keer aan Karin om de steunende factor te zijn.
Gelukkig toch heelhuids aangekomen in het wederom niet toeristische Banlung. Hier hebben we maar even een mooi hotel gepakt i.p.v. een hostel omdat we vonden dat we dit wel even verdiend hadden en we een mooi aanbod van onze hosteleigenares kregen:). Er is in Banlung een prachtig meer ontstaan door een meteoriet inslag en waardoor het ook bijna een perfecte cirkel is. We hebben een scooter gehuurd en dit meer en omgeving verkend. Lekker een dagje rond crossen naar overal en nergens dus.
Vanuit Banlung gaan we naar Laos wat 9 uur moet duren (ik ben benieuwd pfff). Hier gaan we eerst naar de 4000 Islands in de Mekong en gaan we onze kerst en oud op nieuw maar eens even inhalen.
Allemaal bedankt voor het lezen en de leuke reacties en dat het een mooi jaar mag worden!
Feitjes:
1. Als je het skelet van een olifant bekijkt, zie je dat ze op hun tenen lopen;
2. Sommige olifanten weten niet hoe ze zich moeten wassen omdat ze dit nooit geleerd hebben en
alleen maar als werkpaarden gebruikt worden;
3. Bayon heeft ongeveer 200 gezichten;
4. Er komen dollars uit de muur met pinnen i.p.v. Riel;
5. Meer dan 1,3 miljoen mensen zijn geëxecuteerd tijdens het regiem van de rode Khmer.
ps. voor foto's, klik links op "Foto's", ze staan onder het vorige verslag #foutje
-
06 Januari 2014 - 08:51
Henny:
Hallo Globetrotters.
Weer genoten van julle boeiend verslag. Ook de foto's zijn prachtig..
Gelukkig is Karin weer op de been, houden zo.
Veel reisplezier in Laos.
Henny -
06 Januari 2014 - 09:38
Rita:
NARD EN KARIN,
wat een heftig verslag deze keer, zal wel veel indruk hebben gemaakt , wederom weer prachtige foto's
fijn dat Karin weer gezond en wel is.
wens jullie een geweldige voortzetting!
groet en pas goed op elkaar,
Rita -
06 Januari 2014 - 09:52
Anneke:
Hallo reizigers
Wat een indrukwekkend verslag van alles wat jullie dit keer hebben meegemaakt.
De foto's zijn prachtig en spreken voor zich.
Alle goeds en heel veel gezondheid voor jullie allebei in 2014 op de verdere reis.
Veel plezier in Laos.
Kus-knuffel,
Anneke
-
06 Januari 2014 - 10:02
Lieke Stroomberg:
Lieve Karin en Nard,
Wat een verhaal weer zeg! Ik heb jaren geleden een boek gelezen van een vrouw die het regiem van de Rode Khmer heeft overleefd, maar waarbij het overgrote deel van haar familie is vermoord. Dat vond ik al super heftig, laat staan dat jullie in het echt de plekken hebben gezien met die verschrikkelijke verhalen erbij. Gelukkig is er dan de mogelijkheid om vervolgens weer leukere dingen te doen en die doen jullie in overvloed als ik dat zo lees! Leuk!!
Ik wens jullie nog onwijs veel reisplezier toe en voor julie ook het allerbeste voor 2014!
Xxx Lieke -
06 Januari 2014 - 10:31
Sjors:
Hey Nard en Karin,
Prachtig verslag en schitterende foto's weer! In een woord indrukwekkend!
Ennuh .... hebben jullie nog een olifant uit durven dagen met je laatste Rolo? ;-)
Geniet ervan en we wachten weer op jullie volgende verslag!
Grtz ya brotah -
06 Januari 2014 - 11:11
Chris En Marcel:
Jemig, dat was weer indrukwekkend... En wat een prachtige foto's weer!
Jullie hebben er een mooie mix van gemaakt, van ellende (Rode Khmer) tot lachen (de bamboo-train (gaaf!))!
Heerlijk om jullie verslagen te lezen!
Fijn dat je weer opgeknapt bent, Karin!
Liefs, Marcel en Chris -
06 Januari 2014 - 12:00
Esther:
Hoi Karin en Nard,
Jullie hebben weer veel meegemaak zeg!
Veel mooie dingen gezien, maar ook de donkere kanten horen er helaas bij.
Goed dat jullie elkaar steunen wanneer dat nodig is :)
Veel reislust, gezondheid en plezier gewenst in 2014!
Liefs xx esther -
06 Januari 2014 - 15:13
Leo Heymans:
Ha Karin en Nard
Er komen geen ansichtkaarten meer, vroeger was dat een teken van mensen die op reis waren. Ze gingen verbindingen aan met mijn eigen herinneringen, daarin kon ik mijn eigen reis nog even voortzetten. Zo ook met jullie beschrijvingen, geen kaart maar veel meer, een leuk en goedgeschreven reisverslag met foto' s. Het is de beste manier van wat jullie allemaal zien en beleven vast te leggen. De indrukken en belevenissen zijn zo enorm dat het best moeilijk wordt om alles uit de vergetelheid te houden.
Maar een ding is zeker, wat jullie op jullie reizen en omzwervingen zien en meemaken is definitief van jullie. Dat raak je nooit meer kwijt en het wordt steeds mooier.
Een heel fijn 2014, geniet van de reis en blijf gezond.
gr. Lei en Silwie -
06 Januari 2014 - 15:32
Yvonne:
Hoi Karin en Nard,
Het hele verhaal weer met veel interesse gelezen. Ziekenhuis was voor Karin even een minpuntje. Fijn dat jullie weer "gewoon" verder kunnen.
Ook nog de allerbeste wensen voor 2014.
Groetjes,
(Loek) en Yvonne -
06 Januari 2014 - 18:31
Fia:
Gelukkig nieuwjaar schatten!!
Sow wat akelig die plekken. Raar wat mensen kunnen doen he.
Echt kut dat je in t ziekenhuis hebt gelegen meidje.
Wat een avonturen!! Geweldig!!
Have fun, doe voorzichtig en tot apps haha
Dikke kus fia -
06 Januari 2014 - 19:39
Marjo Thielen:
De Beste Wensen, veel Geluk en een goede Gezondheid in dit nieuwe jaar Karin en Nard,
Gelukkig ben je weer opgeknapt Karin, zorg goed voor elkaar!
Jullie zien, en maken mooie en minder mooie dingen mee op jullie avontuur!
Dat is de werkelijkheid in een mensenleven.
Maar uiteindelijk haal je hier ook weer de kracht uit, om weer op verdere ontdekkingsreis te gaan!
Bedankt voor het bijzondere verhaal en geweldige foto's
Groetjes Marjo -
30 Januari 2014 - 14:01
Rob En Wil:
Ha Karin en Nard,
Beetje laat, maar voor jullie alle goeds voor 2014.
Vervelend voor Karin, dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen, maar als dan alles goed is, is het ook zo weer vergeten, lijkt me.
Wederom een prachtig verhaal, met jullie avonturen en super foto's.
Veel plezier nog,
gr. rob en wil xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
